Pafos

Zwiedzanie wyspy najlepiej zacząć od strony zachodniej, gdzie znajduje się miasto Pafos, które w czasach starożytnych aż przez 600 lat było stolicą Cypru. Fakt ten wpłynął na to, że dziedzictwo archeologiczne tego miasta jest niewątpliwie imponujące i zasłużyło na umieszczenie na liście światowego dziedzictwa kultury UNESCO. Misterne mozaiki podłogowe, które zachwycają turystów pochodzą z okresu rzymskiego i są uważane za jedne z najwspanialszych w całym wschodnim basenie Morza Śródziemnego. Ich odkrycie zawdzięczamy polskim archeologom. Pierwsze wykopaliska Polaków na Cyprze zaczęły się już w 1965 roku. Warto także zwrócić uwagę na robiące niesamowite wrażenie podziemne Grobowce Królewskie wykute w twardej skale, które są ozdobione kolumnami doryckimi. Nie można również przeoczyć Kolumny Św. Pawła, gdzie jak głosi legenda wychłostano tutaj Apostoła zanim nawrócił on prokonsula rzymskiego Sergiusza Pawła na Chrześcijaństwo. To dzięki niemu Cypr stał się pierwszym państwem na świecie rządzonym przez Chrześcijanina.

Widok na skałę Afrodyty (by efesenko)

Dzielnice Pafos

Miasto możemy podzielić na dwie główne części: Kato Paphos i Ktima Paphos.
Kato Pafos jest to malownicza dzielnica leżąca nad morzem, która przyciąga turystów nie bez powodu. Znajduje się tutaj większość hoteli i starożytnych zabytków.
Natomiast Ktima Pafos jest oddalone o ok. 3,2 km od portu i jest położone na wzgórzu. Większość zabytków, których liczba jest imponująca, mieści się w dzielnicy Kato Pafos:

Twierdza portowa

Twierdza została zbudowana przez Lusignanów i pochodzi z XIII wieku. Następnie tą charakterystyczną budowlę miasta Pafos umocnili Wenecjanie. Służyła również przejściowo jako magazyn soli po rozbudowie przez Turków po 1571 roku. Z fortu możemy podziwiać przepiękny widok na Pafos.

Kościół Agia Solomoni

Nazwa kościoła pochodzi od jednej z pierwszych kobiet (αγια=święta), która, jak mówi legenda, porzuciła pogaństwo dla chrześcijaństwa. Katakumbowa budowa tej świątyni posiada otwarte podwórze oraz kilka wykutych w skałach pomieszczeń. Jaskinia ta posłużyła świętej, aby schronić się przed rzymskimi prześladowcami. Wejście do groty zostało zamurowane przez ciemięzców, ponieważ sądzili, że ofiara nie żyje. Jak wielkie było zaskoczenie, gdy po otwarciu groty po ok. 200 latach okazało się, że kobieta wciąż żyje. Miejsce to było kilkaset lat temu zmienione w kościół i w jednym z pomieszczeń znajdziemy źródełko a w innych pozostałości malowideł ściennych o charakterze religijnym. Nieopodal świątyni znajduje się drzewo, które posiada magiczną moc uzdrawiania (w tym celu należy na jednej z gałęzi drzewa zwiesić coś, co jest naszą własnością).

Kościół Agia Kyriaki z XI w. (by anilah)

Groby królewskie
Nekropolia, na której dokonywano pochówku zmarłych od III wieku p.n.e. do III wieku n.e. znajdowała się w odległości ok. kilometra od ówczesnych murów miejskich. Na uwagę zasługuje rozbudowa poszczególnych katakumb przypominających domy z otwartymi pomieszczeniami. Izby te natomiast prowadzą do otoczonego kolumnami atrium. Zauważyć tu można podobieństwo do grobów, które zostały odkryte w Aleksandrii. Nie jest przypadkowe to porównanie, ponieważ nawiązuje do bliskich stosunków tych miast w okresie helleńskim. Nazwa „Groby królewskie” wprowadza nieco w błąd, ponieważ odnosi się do wielkości i wspaniałości tych budowli a nie do faktycznego pochówku tutaj królów. W rzeczywistości pogrzebana tutaj została arystokracja.

Zamek Saranta Kolones

Nazwa budowli została przetłumaczona jako: „czterdzieści kolumn” i nawiązuje do odnalezionych w tym miejscu fragmentów konstrukcji dawnej agory. Zamek znajduje się po północnej stronie portu Pafos. Budowla pochodzi z VII wieku i najprawdopodobniej miała ochraniać miasto w razie najazdu Arabów. O funkcji obronnej zamku mogą świadczyć solidne ściany o grubości 3ech metrów, osiem wież oraz otaczająca go fosa. Niestety zamek został uległ częściowemu zniszczeniu podczas trzęsienia ziemi w 1222 lub 1223 roku.

Widok na Zamek w Pafos (by kotina)

Klasztor Chrysorrogiatissa

Nazwę tego klasztoru, który położony jest na tle bajkowego krajobrazu miasta Pafos, można przetłumaczyć jako: „Świętej Panny Złotego Jabłka Granatu.”
Budowla pochodzi z XII wieku i została założona przez mnicha Ignatiosa. Według legendy – zakonnik znalazł on u wybrzeży cudowną ikonę Najświętszej Marii Panny, która została wyrzucona przez morskie fale i tym sposobem dotarła do Cypru.
W klasztorze (po renowacji w XVII w.) możemy podziwiać przepiękne freski oraz cenną kolekcję dzieł sztuki a zwłaszcza ikon.
Koneserom warto polecić też się starą klasztorną winiarnię, która produkuje jedne z najlepszych jakościowo cypryjskich win.

Mozaiki Pafos

Trudno nie zachwycić się mozaikami podłogowymi, których odkrycia dokonano między III-V wiekiem n. e. Odkrycie ich zawdzięczamy rolnikowi, który natrafił na nie w czasie prac polowych. Zapewne owe mozaiki przyozdabiały wille arystokratów w tamtych czasach.
Na podziw zasługują wykonane z niezwykłym profesjonalizmem sceny z greckiej mitologii, prezentujące m.in.: Dionizosa – boga wina, winorośli, dzikiej natury oraz płodności (Domu Dionizosa) oraz Tezeusza i Minotaura (Dom Tezeusza). Inne arcy-piękne mozaiki znajdują się w Domu Orfeusza a także Domu Czterech Pór Roku. Wszystkie mozaiki możemy podziwiać na Szlaku Kulturowym Afodyty. Ktima Pafos nie obfituje w taką ilość zachwycających zabytków, jakie możemy podziwiać w nadmorskiej części miasta, jednak warto odwiedzić na następujące miejsca:

Pałac biskupa

Pałac ten jest siedziba biskupa Pafos i położony jest niedaleko Akropolis Squere, w bliskim sąsiedztwie kościoła Agios Theodoros. Pałac ten to prawdziwa skarbnica zabytkowych przedmiotów religijnych takich jak: cenny zbiór unkatowych manuskryptów a także ikon.

Muzeum bizantyjskie

Sale wystawiennicze z pewnością zainteresują nas bogatymi zbiorami przedmiotów z czasów bizantyjskich oraz ikon z XII-XVIII wieku.

Muzeum regionu Pafos

W muzeum znajdują się eksponaty zebrane z całego regionu Pafos. Ich pochodzenie sięga epoki neolitycznej, epoki brązu, helleńskiej, rzymskiej oraz bizantyjskiej.

Muzeum etnograficzne

W muzeum tym znajdują się eksponaty pochodzące z prywatnych zbiorów od czasów epoki kamienia do współczesności.